شعر: اسد شهبازی
00000000000
بعد یه مدتی که هند
مثل خودم عاشق نهه
اگر چه عاشقی شکه
ولی مثل صابق که نه
00000000000
به قدری عاشق هستروم
که خنده وش بی مه بسه
مه عشقی زندگی مکه
اگر چه بی او هوسه
0000000000
یه روز ولی میکه نگاه
ایگو بزار تموم بشد
هرچه که هسته بین ما
باش به همیشه گم بشد
00000000000
بعد یه مدتی که هند
دگه دلش یه جا نهه
خوش هسته لبخندی ولی
اوخنده سهم ما نهه
00000000000
بی مه شدی و بی خودی
راه خو از مه کج شکه
گوش به گپ مه شندا
همیشه با مه لج شکه